محمد عین النجیب که به إمها عین النجیب و چاک نون مشهور است، (متولد 27 مه 1953 میلادی) یک شخصیت فرهنگی و روشنفکری اندونزیایی است که ارزش های اسلامی را ترویج می کند. إمها به عنوان یک هنرمند، شاعر و متفکر نیز شناخته شده است که ایده های خود را از طریق کتاب هایی که نوشته است انتقال می دهد. إمها در زندگی روزمره خود به طور مستقیم در جامعه حضور دارد و فعالیت هایی را انجام می دهد که پویایی هنر، دین، آموزش سیاسی، هم افزایی اقتصادی را برای افزایش پتانسیل مردم انجام میدهد. علاوه بر فعالیت ماهانه با طرفداران و علاقه مندان خود، او همچنین درمناطق مختلف مجمع الجزایر اندونزی به همراه گروه موسیقی سنتی خود مجالس اسلامی را نیز برگزار می کند. دراین مجالس مردمی، او به بحث مفاهیم، ارزش ها، الگوهای ارتباطات، روش های روابط فرهنگی، آموزش تفکر و ارائه راه حل های مشکلات اجتماعی می پردازد. یکی از این مجالس، مجلس جماعت معیت کندوری عشق و محبت نام دارد که از سال 1990 میلادی در محل تامان اسماعیل مرزوقی جاکارتا به صورت ماهانه برگزار شده است. کندوری عشق و محبت یکی مجامع فرهنگی و بشر دوستانه است که در قالب مجلس بسیار باز، غیر حزبی، سبک و غیر پیچیده ابلاغ می شود و در نمایش هنر فراجنسیتی اجرا می گردد.
کارهای تئاتری در سوابق إمها نیز مشاهده می شود، از جمله:
- مجسمه معشوق (1989، در مورد الوهیت)،
- شاگردان خضر (1990، در میدان شهر مادِیون با شرکت تمام طلاب حوزه گُونتور به عنوان بازیکنان و 35000 تماشاچی)
- اقیانوس حجاب (سال 1990 در شهرهای جوگجاکارتا، سورابایا و ماکاسار)
- وسوسه شیطان در جوگجاکارتا و جاکارتا
- جامعه محتاج پیامبر و رسول که تصویر از جامعه کنونی اندونزی را نشان داده است.
کتابشناسی
شعر:
- اشعار در امتداد راه (1978)،
- اشعار عشقی (1978)،
- آهنگ های گدایان (1982)،
- 99 برای پروردگار من (1983)،
- سلوک سواحلی (1989)،
- اقیانوس حجاب (1989)،
- 1000 مسجد یک تعداد است (1990)،
- نور علی نور (1991)،
- اشعار اسماء حسنی (1994).
مقالات / کتابها:
- از گوشه تاریخ (1985)،
- ادبیات آزاد کننده (1985)،
- نامه به حضرت محمد (1996)،
- اندونزی بخش مهمی از روستای من (1994)،
- توپ های فرهنگی (1996)،
- فرهنگ رقابتی (1995)،
- نقطه نادر دموکراسی (1995)،
- خدا نیز روزه دار است (1996)،
- برکت یا عذاب الهی را انتخاب می کنیم (1997)،
- ابلیس نوسانتارا، دجال جهان (1997)،
- زیارت انتخابات، زیارت سیاسی، زیارت ملی (1998)،
- سطل زباله (1998)،
- اقرار حسن خاتمه (1999)،
- حکمت زوره (2001)،
- مثلث عشق (2001)،
- تهجد عشق (2013)،
- دایره المعارف اندیشه های إمها (2003)،
- جبریل بازنشسته نیست (2007)،
- دموکراسی لا ریب فیه (2010)
جایزه
إمها در ماه مارس 2011 جایزه فرهنگی ساتیالانچانای 2010 را از دولت اندونزی دریافت کرد. به گفته جِرو واچیک، وزیر فرهنگ و گردشگری آن زمان، این جایزه براساس این نکته اهدا شده است که دریافت کننده خدمات بسیاری در زمینه فرهنگی ارائه داده که قادر به حفظ فرهنگ منطقه ای یا ملی بوده و نتایج کار او مفید برای جامعه، ملت و کشور است.
منبع:
https://www.antaranews.com/
نظر شما